Franciszek (Słońcesław) FRĄCZEK (1908 – 2006), Idylla (1987)

Franciszek (Słońcesław) FRĄCZEK (1908 – 2006) pseudonim artystyczny Słońcesław z Żołyni – malarz i grafik. Po ukończeniu gimnazjum w Łańcucie rozpoczął studia na krakowskiej ASP w pracowniach Władysława Jarockiego i Xawerego Dunikowskiego. Pod wpływem Stanisława Szukalskiego wstąpił do „Szczepu Rogate Serce”, za co w 1929 roku został relegowany z uczelni. Wraz z członkami tej grupy artystycznej wystawiał w najważniejszych miastach Polski oraz Chicago. Do śmierci realizował program „Rogatego Serca” polegający na poszukiwaniu polskiego stylu w sztuce. Ze wszystkich uczniów Szukalskiego był najbardziej konsekwentny i najdalej poszedł w realizacji założonych przez niego haseł. Zajmował się malarstwem i rysunkiem. W czasie wojny organizował tajne nauczanie oraz współdziałał z ruchem oporu AK i BCh. Po wyzwoleniu Franciszek Frączek brał udział w licznych wystawach środowiskowych i ogólnopolskich. Swą twórczość prezentował m.in. w warszawskiej Zachęcie oraz w krakowskim Pałacu Sztuki. Oprócz twórczości artystycznej zajmował się również etnografią. Zebrał i opracował zbiór legend, związanych z ziemią łańcucką. Franciszek (Słońcesław) Frączek prezesem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Łańcucie, a także współtwórcą grupy artystycznej „Ziemia”.