Jerzy KOSSAK (1886-1955), Pogoń ułanów za bolszewikami (1937)

Jerzy Maciej Stefan Kossak urodził się w Kossakówce w Krakowie w 1886 roku, zmarł w Krakowie w roku 1955 i został pochowany w rodzinnym grobowcu Kossaków na Cmentarzu Rakowickim. Był kolejnym malarzem z artystycznego rodu Kossaków. Uczył się w pracowni ojca Wojciecha i dziadka Juliusza Kossaka. W latach 20. XX wieku malował z ojcem – Wojciechem Kossakiem obrazy rodzajowe i portrety na zamówienie ziemiaństwa. Jerzy Kossak tworzył także dla wojska, klubów oficerskich i organizacji kombatanckich, m.in. na zamówienie 4 pułku ułanów zaniemiańskich w Wilnie. Jerzy Kossak kontynuował w malarstwie rodzinne tendencje do tworzenia scen batalistycznych, zarówno tych z okresu napoleońskiego, jak i ze współczesnych mu wydarzeń historycznych. Wykonał szereg przedstawień bitew z I i II wojny światowej, w tym jedno z najbardziej rozpoznawalnych ujęć Cudu nad Wisłą.
Popularnością cieszyły się także „lżejsze” tematy, często stosowany przez Jerzego Kossaka obyczajowy motyw ułana i dziewczyny oraz sceny z polowań. Rzadziej malował portrety. Jerzy Kossak inspiracje czerpał również z celtyckich i starogermańskich legend, baśni i ballad Adama Mickiewicza. Ten aspekt odróżnia go od krewnych artystów, malujących raczej realne życie codzienne.