Stanisław Jan Łazorek urodził się w 1938 roku w Aksmanicach koło Przemyśla. W latach 1958–1964 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Stanisława Szczepańskiego. Po ukończeniu studiów podróżował po Czechosłowacji, ZSRR i NRD, rozwijając swoje umiejętności artystyczne.
W 1961 roku po raz pierwszy odwiedził Kazimierz Dolny, który z czasem stał się jego głównym źródłem inspiracji. Od wczesnych lat 70. XX wieku regularnie bywał w miasteczku, a w 1997 roku otworzył tam swoją autorską galerię. Zmarł tragicznie 30 grudnia 2000 roku w Warszawie i został pochowany 13 stycznia 2001 roku w Kazimierzu Dolnym.
Twórczość
Stanisław Łazorek był malarzem pejzażystą, znanym przede wszystkim z przedstawień Kazimierza Dolnego. Jego prace cechują się jasnymi, pastelowymi tonacjami, nadającymi dziełom łagodny, liryczny klimat. Często idealizował widoki miasteczka, tworząc obrazy pełne nostalgii i uroku.
Początkowo eksperymentował z abstrakcją, jednak od 1970 roku skupił się niemal wyłącznie na realistycznych przedstawieniach Kazimierza Dolnego. Jego prace obejmują również kompozycje figuralne, grafikę i rysunek. Był także autorem scenografii do przedstawień wystawianych przez teatr studencki.
Wystawy i kolekcje
Stanisław Łazorek miał wiele wystaw krajowych i zagranicznych, m.in. w Wiedniu, Pradze, Berlinie, Hamburgu, Brukseli, Oslo, Nowej Zelandii, Dusseldorfie, Antibes, Nowym Jorku i New Hope (USA). Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych i publicznych, a także są dostępne na aukcjach dzieł sztuki.
Dziedzictwo
Po śmierci artysty, jego żona Mieczysława Izdebska-Łazorek kontynuowała działalność galerii w Kazimierzu Dolnym, dbając o pamięć i promocję twórczości męża. Jego obrazy nadal cieszą się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów i miłośników sztuki, a Kazimierz Dolny pozostaje miejscem, gdzie można poczuć ducha jego malarstwa.
