Konstanty MACKIEWICZ (1894 -1985), Pejzaż

Konstanty Mackiewicz w drugiej dekadzie XX wieku studiował w Odessie i Moskwie w Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, gdzie zetknął się z Wassiliem Kandinskym. Tworzył wówczas pod silnym wpływem kierunków awangardowych: kubizmu, futuryzmu i ekspresjonizmu. Od 1922 roku mieszkał w Polsce, dokładnie we Lwowie. Pracował jako scenograf teatralny, a działalność tę kontynuował wciąż po przeprowadzce do Łodzi.

W okresie międzywojennym Konstanty Mackiewicz związał się  z takimi ugrupowaniami jak Rytm i Start. Odbywał liczne podróże po Europie i wystawiał swoje prace za granicą. Szczególnie w latach 30. intensywnie prezentował swój dorobek podczas ekspozycji w Brukseli, Paryżu czy Nowym Jorku. Po wojnie nadal był związany z Łodzią.

Kontynuował też wypracowany wcześniej styl, w którym łączył realistyczne pojmowanie przestrzeni z impresjonistyczną stylistyką. W tym nurcie, opartym na bazie eksperymentów kolorystycznych, tworzył sielskie pejzaże, w których dominuje nieokiełznana niczym przyroda. Nastrojowe nokturny miejskie, wytworne wnętrza pałacowych salonów czy też martwe natury. Stworzył cykl wedut ukazujących wojenne zniszczenia Warszawy, zatytułowany „Tu byli ludzie”. Poza tym wiele innych pejzaży dokumentujących zarówno zrujnowaną, jak i odbudowywaną stolicę.